Gül, Almanya'nın bir cezaevi'nde 17 ay boyunca hayatının en acı günlerini yaşadı.
Almanya'da bir cezaevi ve o cezaevinin buz gibi soğuk, rutubetli hücresinde tam 17 ay!.. Gül'ün acılar yumağı; herşeye hasret, herşey'den mahrum geçen günlerin oluşturduğu bir yumak... Gül,  içinde bulunduğu zor koşullara rağmen umut etmeyi ve içsel gücünü keşfetmeyi başarmaya çalışıyor!..


Gül diyor ki:  "Hep merak edilir, dört duvar arasında günler, aylar, yıllar nasıl geçer diye!.. Kolay gecmiyor! Bütün benliginde iz bırakarak, silindir gibi ezip geciyor!..  Yüreğinizde hep bir umut ile yaşıyorsunuz!.. . Bazen çoşan, bazen sönen bir umut!.. Ama yine de bir iğne deliği kadar ışık arıyorsunuz geleceğinizle ilgili!.. Kah buluyorsunuz, kah kaybediyorsunuz!.. Içimden geldiği gibi yazdım; umarım dört duvar arasındaki günleri, ayları sizlere aktarabilmişimdir!.."